بنام خدا

سیاست زدگی

یکی از مهمترین مشکلات ورزش کشور ما سیاست زدگی است ، عمدتا در کلیه کشورهای پیشرفته  نهادهای فرهنگی دور از سیاست هستند نهادهایی همانند آموزش و پرورش ، تربیت بدنی و جوانان و ..... در چهارچوب قوانین و مقررات  کشورهای توسعه یافته در ورزش بدنبال اهداف اختصاصی خود که با برنامه های بلند مدت هر کشور مطابقت دارد می باشند هستند و از جارو جنجالهای سیاسی دور هستند اما در کشورهایی که سیاسیون بر اساس به قدرت رسیدن طیفهای مختلف  کرسی های مدیرت ورزش را اشغال می کنند نهادهای های فرهنگی هرچند اهدافی مشابه با کشورهای توسعه یافته در این بخش داشته باشند اما به آن نمی رسند . نمونه بارز آن حضور بدون تخصص سیاسیون در راس بعضی از پستهای مدیریت ورزش کشور و یا در راس باشگاههای ورزشی می باشد . بعنوان مثال حضور علی کفاشیان در راس فدراسیون فوتبال کشورمان که در پی اسرار معاون وقت ریاست جمهوری آقای علی آبادی مبنی بر کاندیداتوری این فدراسیون و انصراف ایشان در روز انتخابات نصیب او شد شخصی که در فدراسیون دو میدانی توفیقات فراوانی داشت اما پس از یک بازی سیاسی بر کرسی فوتبال کشور نشست و حال هم این است حال و روز فوتبال کشورمان . و یا انتصاب یک فرد نظامی فاقد تخصص در راس باشگاه پیروزی و.....

عمدتا ورزشیها از بازیهای سیاسی متنفرند و بدنبال اهداف متعالی خود در مسولیتهایی که به آنها محول شده است می باشند ، صحت و سقم این موضوع را از معاشرت با آنها ، بررسی روزنامه ها و صفحات ورزشی جراید کشور و برنامه های رسانه ملی می توان به وضوح مشاهده کرد ، عمده علاقه آنها به مسائل مدیریتی و فنی ورزش است . اما بعضا مشاهده می شود خیلی از سیاسیون ورزش را سکوی مناسبی برای مطرح شدن یافته اند و چند صباحی بر یکی از کرسی های ورزشی تکیه زده و چون این انتصاب ها عمدتا موقت است باعث رشد و توسعه و دستیابی به اهداف مد نظر نمی شود .

به هرحال انتصابات سیاسی و کلا این که مدیریت ورزش کشور در استانها زیرمجموعه معاونت سیاسی  استانداراست سایه سیاسیون و سیاست زدگی را بر سر ورزش کشور گسترانیده تا آنجا که برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده راه پر پیچ و خمی را باید طی کرد و گاها غیر ممکن . چرا که هرگروه پس از قرار گرفتن بر کرسی قدرت به فکر اجرایی کردن تفکرات گروه می باشد نه توسعه و تحول حوزه تحت مسولیت خود.